Nieuw-Zeeland (Zuid) | Explore the World

Na het bekijken van de films Lord of the Rings stond een bezoek aan dit land hoog op onze wensen lijst. Nu is het eindelijk zo ver en samen met Ingrid en Edward gaan we het Zuider- en Noorder eiland bezoeken. In deze volgorde zodat we minder last van andere toeristen hebben en aan het einde van de vakantie nog een paar dagen kunnen relaxen in de Bay of Islands.

Zaterdag 24 dec. Amsterdam - Hong Kong
Rond 12:45 uur vertrekken we met Cathay Pacific via Hong Kong naar Nieuw-Zeeland. Het zullen vermoeiende dagen worden omdat de klok flink vooruit gezet gaat worden. (Zie verslag Hong Kong)

Maandag 26 dec - Auckland - Christchurch
We gaan nog een aantal uur verder in de tijd. Gelukkig slapen we allemaal wel wat uur dus we komen nog niet helemaal als zombies aan in Nieuw-Zeeland. Het vliegtuig is in kerstsfeer versierd dus we krijgen er nog wel iets van mee. Als we aankomen in Auckland halen we onze bagage op en checken die gelijk weer in voor het laatste stukje van onze reis. We merken direct hoe vriendelijk de mensen zijn en ook is het leuk als we bij de douane in het Nederlands begroet worden. Ook in het hotel is dit het geval. Er zijn veel Nederlanders hier naar toe geëmigreerd en zij vinden het leuk om hun taal bij te houden. We zijn blij dat we na 2 dagen reizen in het hotel aangekomen zijn en weer in een bed kunnen slapen i.p.v. in een vliegtuig stoel.

Dinsdag 27 dec. Christchurch – Mount Cook
Nadat we de auto opgehaald hebben rijden we naar het centrum van Christchurch. Dit is de grootste stad op het Zuidereiland en typisch Brits. We lopen langs de Avon river heerlijk in het zonnetje, maar zien overal de hekken staan die het centrum van de stad afsluiten. Van de grootste trekpleister van de stad – de kathedraal – is nog maar weinig over, ingestort door de grote aardbeving in februari. Op plaatsen waar straten weer open zijn hebben de mensen de draad weer opgepakt. Ze zijn wel innovatief … omdat de panden ingestort- of niet veilig zijn hebben ze op verschillende plaatsen containers neergezet die nu als winkel locatie dienen. Deze zijn in allerlei verschillende kleuren gespoten en er zijn zelfs restaurantjes die op deze manier weer geopend zijn. Business as usual ;-)
Het is wel indrukwekkend wat de kracht van zo’n beving is; de eenzame bloem aan het hek maakt misschien nog wel meer indruk dan dat het hek vol had gehangen.

Nadat we de stad achter ons hebben gelaten rijden we door de provincie Canterbury via een prachtige route naar Mount Cook. We rijden door het dorpje Rakaia Gorge, wereldberoemd vanwege de zalm die er gevangen wordt. We passeren een aantal rivieren (waar nu weinig water in staat) en dan is het nauwelijks voor te stellen dat tot in de jaren 50 van de 19e eeuw meer dan 1115 mensen hier verdronken zijn als ze de rivier over wilden steken. Onderweg doen we wat boodschappen en gaan we ergens picknicken. Als we verder rijden komen we al snel langs Lake Tekapo, een gletsjermeer met turkoois / blauw water. Deze kleur krijgt het water door de fijne rotsdeeltjes die door het smeltwater van het ijs worden meegevoerd. Het is een prachtig gezicht met de besneeuwde bergen op de achtergrond.

Een eindje verder zien we Lake Pukaki en bezoeken het bezoekerscentrum waar de opwekking van de elektriciteit wordt uitgelegd. Het is helder weer en we zien voor het eerst de hoogste berg van Nieuw Zeeland: Mount Cook. Deze berg was tot 1991 3764 m. hoog, maar door een aardverschuiving is hij tegenwoordig 10 m. lager. Al snel komen we aan bij “the Hermitage”, ons verblijf voor de komende 2 nachten. We hebben vanuit onze kamer/balkon een prachtig uitzicht op de bergen in dit National Park. Sir Edmund Hillary ( 1e bergbeklimmer die de Mount Everest bedwong) trainde hier voor zijn beklimmingen. Het museum over hem is dan ook hier gevestigd. Als de zon onder gaat krijgen de bergen een mooie gloed dus Tino kan zijn hart ophalen met het fotograferen.

Woensdag 28 dec: Aoraki Mount Cook NP

Nadat we ontbeten hebben worden we opgehaald en gaan we met een Argo 8WD het national park in naar de Tasman valley. Met dit kleine karretje rijden we in hoog tempo door de morene. Ook water, diepe sneeuw, ijs of andere omstandigheden zijn voor dit vervoermiddel geen probleem. Als we op het eindpunt aangekomen zijn verlaten we de Argo en klimmen naar de top voor een prachtig uitzicht over het meer. Er drijven stukken ijs in die van de gletsjer omlaag schuiven en we horen ook stukken naar beneden vallen. De Tasman gletsjer is de grootste gletsjer in dit gebied, maar in totaal zijn er 72 gletsjers. Ook zijn er in dit gebied 19 bergen die hoger zijn dan 3000 m. ..een imposant gezicht!

Als we weer terug zijn en de lunch achter de rug hebben gaan we zelf op pad. Een van de populairste hikes is de “Hooker valley walk” en die gaan we lopen. We passeren onderweg 2 hangbruggen en lopen (= klauteren) langs de Hooker rivier met smeltwater naar het Hooker gletsjermeer. Onderweg zien we de sneeuw van de Bergen afkomen en in het meer drijven ook weer grote brokstukken ijs. Volgens onze reisgids is dit gebied een van de hoogtepunten tijdens onze reis …. Dat belooft wat!

Donderdag 29 dec: Aoriki Mount Cook - Dunedin
Na het ontbijt vertrekken voor een 5 uur durende autorit naar Dunedin. Vanuit de Alpen rijden we via Omarama en Kurow naar de oostkust en maken een stop bij de Moeraki Boulders. Hier picknicken we op het strand en gebruiken een van de enorme ronde stenen als tafel. De bolvormige stenen worden ook wel „knikkers van de duivel” genoemd en zijn ontstaan door erosie van de midstone rotsen bij het strand. Sommige wegen tonnen en hebben een diameter van 4 meter. We stoppen ook nog even bij de Oamaru blue pinguïn colony, maar omdat de pinguïns pas tegen de avond naar het strand komen besluiten we om weer door te rijden. We zullen er nog genoeg zien de komende tijd.

Als we in Dunedin aankomen volgen we de route naar de Otago Peninsula. Hier bevindt zich het enige kasteel van Nieuw-Zeeland ‘Larnach Castle’ en wij slapen daar in de lodge. Uiteraard krijgen we ook een rond tour door het kasteel….er zijn slechtere plaatsen om te slapen. Na het inchecken gaan we terug naar Dunedin en bezoeken daar het oude Railway station. De stad is gesticht door Schotse immigranten en volgens de kenners lijkt de stad op Edinburgh. Helaas begint het te regenen en nadat we St. Paul’s Cathedral bekeken hebben besluiten we om lekker bij de Japanner te gaan eten.

Vrijdag 30 dec: Otago peninsula
We hebben hier een privé trip geboekt bij Back to Nature Tours en worden bij het kasteel opgehaald door een gids. We hebben een aantal organisaties aangeschreven, omdat we geen zin hebben om in een bus gepropt te worden samen met veel andere toeristen. We willen in ons eigen tempo de Peninsula ontdekken … Om 10:00 uur worden we opgehaald voor de trappen van het kasteel en gaan als 1e naar de seals op Sandfly Bay. Het is een flink eind afdalen en onderweg zien we in de duinen de 1e Yellow-eye pinguïn. Als we uitgekeken zijn bij de seals is het een flinke klim naar boven en gaan we naar het uitkijkput bij Lovers Leap. Ook hier weer een mooie wandeling tussen de schapen die bijna tot aan de kust grazen. Na de lunch (fish & chips) neemt de gids ons even mee naar een opvangcentrum voor pinguïns. Hier proberen ze de probleem gevallen weer op te lappen zodat ze terug de natuur in kunnen. Daarna wacht ons een tocht over de zee op zoek naar de albatrossen. We hebben geluk; verschillende vogels landen voor ons of vertrekken van uit het water. Het is een machtig gezicht om deze vogels in de lucht te zien en ze kunnen wel een spanwijdte van 3.30 m bereiken. Als we terugkomen staat onze gids ons al weer op te wachten en gaan we naar de yellow-eyed pinguïn kolonie. Eerst moeten we ons in grote, groene jassen hijsen en dan worden we met een Argo naar de kolonie gebracht ( de jassen waren niet voor niets want we zitten van onder tot boven onder het zand en stof). We zien ook een paar blue pinguïns broeden op hun nest …

s’Avonds gaan we dineren op het kasteel. We worden ontvangen door de gastvrouw en naar de muziekkamer gebracht. Samen met een paar andere gasten worden we naar de tafel begeleid en kan het diner beginnen. Tussendoor worden er spannende verhalen verteld over de oorspronkelijke eigenaars van dit kasteel. (deze werd later in zijn leven minister in Nieuw-Zeeland). Morgen zullen we na het ontbijt nog een rondleiding door het kasteel krijgen, zodat we als we hier vertrekken alles over het ‘Larnach Castle’ zullen weten …

Zaterdag 31 dec: Dunedin - Catlins

We reizen verder zuidwaarts naar de Catlins. Onderweg stoppen we op verschillende plaatsen langs de kust en picknicken met uitzicht bij de seals op Nugget Point. We maken een korte wandeling en rijden door naar onze volgende stop … de watervallen bij Papatowai. Aan het einde van de middag komen we aan bij de Catlins Farmstay; June (de gastvrouw) zit al klaar met de thee en we zitten gezellig in de tuin onder de parasol. Na het avondeten vertrekken we naar Curio Bay waar een aantal paren van de yellow-eyed pinguïn zich gesetteld hebben. Tegen zonsondergang komen ze uit het water en gaan terug naar hun nesten in de bush langs het strand.

Tino en Edward kunnen hun hart ophalen en filmen en fotograferen er op los. Daarna rijden we door naar Slope Point waar hele vreemde schuin geblazen bomen zijn ontstaan. Dit is tevens het meest zuidelijke punt op het vaste land. In het donker rijden we weg en op advies van June brengen we de rest van de oudjaar avond door bij de Niagara Hall. Als we binnenkomen blijkt het een lokaal feest te zijn onder het motto ’bring your own beer’. Er speelt een bandje en we voelen ons of we in een opname van ’het kleine huis op de prairie’ zijn beland…
Uiteindelijk hebben we met zijn vieren onze eigen fles bubbels in onze farmstay opgedronken. Happy New Year!

Zondag 1 jan: Catlins - Doubtfull Sound
Om 7:30 uur hebben we de auto ingepakt en na het ontbijt nemen we afscheid van June en reizen door naar Manapouri. Hier moeten we rond de middag inschepen voor onze Doubtful Overnight Cruise.

We varen eerst over Lake Manapouri en stoppen bij het Manapouri underground power station. Daarna volgt een route met een bus over de Wilmot pass en hebben een mooi overzicht over het regenwoud met in de verte de Doubtful Sound. Als we bij ons schip aangekomen zijn wacht ons een verrassing. We hebben een upgrade gehad en hebben nu een eigen hut i.p.v. een shared cabin. We varen de fjorden door en genieten volop van de mooie natuur. Na een aantal uur gaan we met kajaks / zodiacs verder naar de oevers. Daarna varen we met het schip verder naar het einde van de Sound en de open zee. Daar liggen weer grote groepen seals op de rotsen van de zon te genieten. Helaas zien we die dag geen dolfijnen, maar met een beetje geluk spotten we ze bij het ontbijt de volgende dag.

Maandag 2 jan: Doubtfull Sound - Te Anau

Om 6:15 uur worden we wakker van het hijsen van het anker en varen we terug. Voor het ontbijt worden de 1e dolfijnen gespot; een moeder met een kalf. Helaas houden de rest van de dolfijnen het voor gezien en kunnen we alsnog aan het ontbijt beginnen. Na verloop van tijd wordt iedereen naar buiten geroepen en wordt gevraagd om geen enkel geluid te maken. Het schip wordt stil gelegd en dan wordt de betekenis van de ’sound of silence’ duidelijk. De enige geluiden die je hoort zijn de vogels in het regenwoud en de wind die hoog in de bergen waait. Dit in deze indrukwekkende omgeving maakt een onvergetelijke indruk. Rond het middag uur arriveren we weer in Manapouri.

Vandaar is het slechts een korte rit naar Te Anau en we verblijven in het ‘Distiction Te Anau Hotel and Villas’. Onderweg zien we weer veel schapen; we zijn per slot van rekening in het schapen land.

Als we aankomen bij het hotel blijken we een prachtig uitzicht over het meer te hebben dus we hebben weer een prima lokatie gescoord. We kijken even rond en besluiten middags een kijkje bij het wildlife center te nemen, daarna lekker relaxen op een terrasje en even de winkeltjes bekijken. Veel mensen gebruiken Te Anau ook als uitvalsbasis om naar de Milford Sound te reizen of om de glim wormgrotten te bezoeken, maar omdat wij net terug zijn uit de Doubtful Sound en op het Noorder eiland nog genoeg glimworm grotten te zien krijgen besluiten we om rustig aan te doen.

Dinsdag 3 jan: Te Anau - Queenstown

We rijden door naar Queenstown. Hier overnachten we 2 dagen in het ‘Hotel St Moritz Queenstown’. Voordat we hierheen rijden besluiten we om even een kijkje te nemen bij de enige echte bungy jump plaats ’Kawarau bridge’. Hier opende A.J.Hackett in 1988 de 1e commerciële lokatie en je kan er ook een kijkje achter de schermen nemen. Nadat we gezien hebben hoe de bungee-elastieken gemaakt zijn en naar andere springers hebben gekeken vanaf het terras besluiten Ans en Ingrid om ook een sprong te wagen. We springen vanaf een hoogte van 43 m. boven de rivier, maar als je vast gesnoerd vanaf de springplaats staat te wachten tot dat je mag gaan is het toch erg hoog. Afijn … veel gegil natuurlijk maar ontzettend gaaf om te doen. Bij het boeken noemden ze ons al de ’pink ladies’, omdat we beiden onze rose jacks aan hadden. Edward en Tino hebben alles vastgelegd op film en foto materiaal dus we kunnen nog lang nagenieten. We krijgen nog een certificaat en een t-shirt en zijn weer een ervaring rijker.
Woensdag 4 jan: Queenstown

Vandaag hebben we een volledige dag vrij te besteden in Queenstown en gaan genieten van een van de top attracties … de jetboat tocht over de Shotover River. De boot vaart (scheurt) over de rivier tussen de rotsen door en volgens de verhalen is dit een van de leukste dingen die je hier kan doen. Dat blijkt ook inderdaad zo te zijn. We worden in jassen en reddingsvesten gehesen, krijgen nog wat uitleg en scheuren weg. We varen door canyon 1 en 2 en passeren rolfies hole, toddy’s rock, the jump en banana rock. Als we terug zijn in Queenstown ( de tocht is een eindje buiten het plaatsje) gaan we met de gondel naar boven en kunnen daar met de gewone kabelbaan nog een stukje verder.

Behalve een prachtig uitzicht wacht ons weer het volgende … we gaan met de Luge naar beneden. Dit is een klein karretje waarmee je over een parcours van 800 m. mee naar beneden kan scheuren vergelijkbaar met een kleine kart. Eerst even een ’testje’ afleggen of we goed kunnen stoppen en dan gaan … Bij de finish is ook een 2e bungee jump spring plaats en het is leuk om daar weer even te kijken. Hier zit je niet met je enkels vast, maar met een harnas om je middel. Inmiddels hebben we genoeg adrenaline kicks gehad en besluiten we om nog even een kijkje bij het bird- en wildlife park te nemen. Hier zien we de kiwi - geen fruit - maar een loopvogel die alleen in Nieuw-Zeeland voor komt. Daarnaast zien we nog een aantal andere vogels maar houden het al snel voor gezien. We gaan ontspannen in de hot tub en brengen voor het avondeten nog een bezoekje aan Below Zero (ice bar) We krijgen jassen en handschoenen en gaan de bar binnen. Alles is van ijs - zelfs de glazen - en er liggen huiden waar je op kan zitten. We houden het een dik half uur uit, maar dan is het genoeg. We hebben onze cocktails op en gaan lekker Indiaas eten.

Donderdag 5 jan: Queenstown - Franz Josef

We vertrekken al vroeg en rijden nog een keer langs het Kawarau Bungee Centre. Edward heeft ook zin om te springen en is de 1e die aan de beurt is vandaag. Ook hij gaat helemaal uit zijn dak en vindt het helemaal geweldig. We heen allemaal mooie foto’s en nadat we ook de video die van ons gemaakt is bekeken hebben gaan we verder.We hebben vandaag een lange rit voor de boeg met bestemming Franz Josef aan de west kust.We komen langs diverse ski gebieden een rijden via de Crown Range Road naar Wanaka. Deze weg is de hoogst gelegen weg in Nieuw- Zeeland en we genieten onderweg van het prachtige uitzicht. Overal staan in alle kleuren paars en roze de lupinen te bloeien. We passeren de Haast pass (563 m. hoog) en zijn nu aan de west kust gearriveerd. Dit gedeelte van het Zuidereiland is een woest en ongerept gebied met een mooie kust en dik

begroeid regenwoud. het ligt tussen de Zuidelijke alpen en de Tasman zee. Onderweg stoppen we regelmatig en zien de mooiste watervallen; helaas regent het ook regelmatig, maar ja … we zijn niet voor niets in het regenwoud. Als we bij Fox en Frans Josef in de buurt komen hangt er een dikke laag bewolking en kunnen we de gletsjers niet zien; hopelijk is het morgen helder en droog … eerst overnachten we in onze eigen villa: ‘Glenfern Villas’

Vrijdag 6 jan: Franz Josef Glacier

Vandaag wordt het een actieve dag. We hebben een Full Day Glacier Adventure. Weer of geen weer … we gaan een dag hiken op de gletsjer.
Als we wakker worden blijkt het te stort regenen; maar ondanks dat is het snelrugzakken inpakken, ontbijten en melden bij de organisatie. Als iedereen voorzien is van jassen, broeken, mutsen etc. gaan we richting de gletsjer. Daar aangekomen moeten we eerst nog 3 kwartier lopen voordat we op de gletsjer zijn. Eerst door de morene, maar daarna kan het echte werk beginnen. De spikes gaan onder en nadat we gewend zijn aan het lopen gaan we verder de gletsjer op. Op de steile stukken zijn touwen aangebracht en onze gids gaat voor ons uit om met zijn pikhouweel treden in het ijs uit te hakken. Het is best pittig en leuk om te doen. We lopen langs spleten en kloven en soms door een ”ijsgrot”. We klimmen een flink eind de gletsjer op en kijken aan het einde van de dag doorweekt, maar voldaan terug.

Franz Josef en Fox Glacier
De gletsjers maken deel uit van het West Cost NP en hier valt jaarlijks 15 meter sneeuwen; er liggen ruim 140 verschillende gletsjers. De gletsjers die wij gaan bezoeken strekken zich zo ver uit naar beneden dat ze tot in het tropisch regenwoud aan zee reiken. Deze 2 gletsjers rukten vanaf 1982 na een aantal winters met hevige sneeuwval zover op dat ze vanuit het raam van de kerk in de plaats Franz Josef na 40 jaar weer gezien werden. Tot op de dag van vandaag trekken ze zich nog steeds niet terug.

Zaterdag 7 jan: Franz Josef - Punakaiki
Vandaag rijden we langs de ruige westkust via Greymounth naar Punakaiki.
Onderweg stoppen we nog even in Shantytown, een nagebouwd 19e eeuws goudzoekers stadje. Het is niet erg indrukwekkend en we besluiten door te rijden en onze koffie stop in Greymounth te nemen. Nadat we deze plaats achter ons hebben gelaten knapt al snel het weer op en kunnen we weer van de zon genieten. We rijden een prachtige route langs de kust met aan de ene kant het tropisch regenwoud en aan de andere kant de Tasman zee. We zijn verrast over ons verblijf in het ‘Punakaiki Rocks Hotel’; we hebben een leuke kamer met balkon en kijken uit over zee met op de achtergrond de Pancake Rocks. Dit zijn rotsen van lime steen die aan stapels versteende pannenkoeken doen denken. Door de zee worden ze uitgesleten, dus uiteindelijk zullen ze ooit verdwijnen (maar de komende 1000 jaar zal het nog wel meevallen). Bij vloed spuit het water door de blowholes en vanavond rond 22:30 uur wordt het hoogtepunt verwacht …
In de middag gaan we nog even lekker naar het strand; het is nu eb en we klimmen op de pancakes die bij het strand liggen en genieten van de zee, zon en het uitzicht.

Zondag 8 jan: Punakaiki - Abel Tasman NP

Gisteravond was het te donker om het water door de „blow holes” te zien sluiten, dus we besluiten om voor we doorreizen nog een keer terug te gaan. Rond 11:00 uur is het volledig vloed en wordt de piek verwacht. We worden niet teleurgesteld; het is een geweldig gezicht om het water omhoog te zien spuiten. Dit gebeurt op verschillende plaatsen en daarnaast hoor je het water hard tegen de rotsen klappen. Wat een natuur geweld!
Daarna volgt een lange, maar mooie rit. Het eerste stuk rijden we langs de ruige west kust om vervolgens meer landinwaarts te gaan. Onderweg maken we nog een stop bij de Tauranga seal colony. Het blijft geweldig om te zien hoe de seals spelen in het water en zich op de golfen laten meeliften richting het strand en de rotsen. Na een paar uur rijden komen we bij de Buller Gorge Swingbridge. We lopen even via de brug naar de andere kant van de rivier en kijken even rond. We hebben nog een aantal uur reizen voor de boeg en besluiten door te rijden. Uiteindelijk komen we op het noordelijkste deel van onze reis van het Zuider eiland (Marahou). Hier verblijven we 2 dagen in de ‘Marahau Lodge’. Via watertaxi’s kunnen we het Abel Tasman Park in; we gaan even iets te eten halen en dan maar eens even relaxen … het is tenslotte vakantie ;-)
Maandag 9 januari: Abel Tasman NP
IMGP0117

Traditionele Maori kreet ”HUI” met de tong uit de mond.
Vandaag hebben we een volledige dag in het Abel Tasman National Park. We hebben geboekt voor de „seal swim”, maar helaas horen we voor het ontbijt dat deze gecanceld is. Het is de afgelopen dagen hier slecht weer geweest en het water is niet helder genoeg. In plaats van zwemmen met de seals wordt het nu met de kajak naar de seals. Met de water taxi kom je in delen die je normaal niet kunt bereiken en we worden al vroeg weggebracht naar Onetahuti beach. Hier liggen de kajaks al op ons te wachten en na instructies te hebben ontvangen vertrekken we. We varen eerst langs de kustlijn en steken daarna over naar Tonga Island waar de seals kolonie zich bevindt. Onderweg komen we 2 zeldzame blauwe pinguïns tegen en het is geweldig om deze dobberend op een paar meter afstand te zien. Bij de seals zien we veel pups van amper een week oud. Je hoort ze roepen om hun moeder en dan is het ook weer duidelijk waarom ze zeehond heten. Als we uitgekeken zijn kajakken we terug terug naar het strand en gaan lunchen. We kunnen nu weer met de watertaxi terug, maar wij hebben er voor gekozen om nog een hike te maken.

We vertrekken vanaf Onetahuti beach en lopen naar Bark Bay; daar worden we een paar uur later opgehaald vanaf het strand met een water taxi. We zijn blij dat het onderweg flink begroeid is en we beschut lopen, want het is warm en we moeten flink klimmen. We worden wel beloond met een gaaf uitzicht over de baai en de Tasman zee. Als we met de watertaxi weer opgehaald zijn komen we weer aan op het strand van Marahau. Daar worden we met boot en al vanuit zee op een tractor met aanhanger getrokken en rijden het laatste stukje terug over de weg. Zal een vreemd gezicht geweest zijn met al die reddingsvesten aan;-)

Dinsdag 10 januari: Abel Tasman - Kaikoura

We vertrekken al vroeg en steken het eiland over van het noord-westen naar de oost kust. Onderweg nog een ontbijten en dan komen we rond 11:30 uur aan in Kaikoura. We melden ons bij Dolphin Encounter en ontvangen onze uitrusting. Nadat we ook de instructie video hebben we bekeken is het een klein stukje met de bus en stappen we over in de boot. Op een dikke 3 kwartier varen vanaf de kust zouden de dolfijnen moeten zitten. Onderweg zien we weer albatrossen en een enkele seal. Als we in de buurt komen zien we 8 Dusky dolfijnen, maar we varen door op zoek naar een grotere groep. Al snel wordt de boot stil gelegd en kunnen we ons gereedmaken voor onze 1e kennismaking in het water met de dolfijnen. Als de scheepshoorn klinkt mogen we het water in en we worden direct omringd door de Dusky dolfijnen. Ze buitelen over ons heen, links en rechts en onder je … overal dolfijnen. Het is geweldig!!! Als de hoorn weer klinkt klimmen we weer aan boord en gaan naar de volgende drop plaats; dit is afhankelijk van de plaats waar de dolfijnen heen zwemmen. Het is een volledig wilde groep en worden niet gevoerd of wat dan ook. Nadat de hoorn weer klinkt gaan we weer het water in. Tino heeft zijn camera bij zich en filmt onder water. We hebben in totaal 5 drops en daarna gaan we terug aan boord en hebben we tijd om van bovenaf te genieten en foto’s te maken.

Als we terug varen naar de kust zien we een Sperm whale (= potvis). De boot wordt stil gelegd en we zien hem spuiten en zijn getuige van het moment dat hij onderduikt. De grote staart komt meters boven het water uit … Fantastisch gezicht. We horen later dat het heel ongebruikelijk is dat een potvis ich zo dicht bij de Dusky dolfijnen bevindt omdat deze gewoonlijk een andere ”route” aan houden. We hebben dus weer veel geluk gehad. We komen heel voldaan terug en genieten de rest van de dag na in de ‘Lemon Tree Lodge’ . Uitzicht op de oceaan dus mooier kan het niet.

Woensdag 11 januari: Kaikoura - Overtocht ferry - Wellington
We worden gewekt door een heerlijk zonnetje met op de achtergrond het geluid van de branding. Ons ontbijt wordt op onze kamer afgeleverd en we eten dan ook lekker buiten op het balkon. Hoe mooi kan de dag beginnen? Als we uitgecheckt zijn rijden we naar het kantoor van de whalewatch organisatie. Daarna volgt de briefing en rijden we met de bus naar de boot. We hebben (alweer) geluk; vlak voor de kust stuiten we op een sperm whale en we liggen er precies goed achter. Na 10 minuten duikt de whale onder en kunnen we de staart goed zien. Daarna varen we door en zien nog 2 andere whales. Wederom een fantastische excursie met prachtig zicht op deze grote sperm whales.
Hierna nemen we afscheid van Kaikoura en stoppen onderweg nog even bij een seals kolonie. Onvoorstelbaar dat je langs de kust rijdt en vanuit de auto de seals op de rotsen ziet zonnebaden. We hebben aan wildlife op het Zuidereiland niets te klagen. Als we in Picton aangekomen zijn leveren we de auto in en checken in op de ferry die ons naar het Noorder eiland zal brengen. De overtocht duurt +/- 3 uur en we varen door de Marlboro sounds. Dit is ook weer een prachtig natuurgebied waar bijna al het vervoer via het water afgelegd wordt (inclusief de dokter); er zijn maar een paar huizen bereikbaar via de normale weg.

En dan nog even dit …
_DSC1793

Ingrid staat vastgesnoerd en lacht nog even naar de camera … JUMP!!!
Ans aan de beurt: check, dubbel check ... JUMP !!!!
_DSC1884 - Version 2